Ze is erachter gekomen. M’n ex. Ze weet dat ik eindelijk erkenning krijg.
Nu moet ik zeggen dat de relatie tussen Natascha en mij al beter is geweest. Ze is nog steeds pisnijdig omdat ik mijn nummer heb veranderd. Maar volgens mij vooral pisnijdig omdat zij of haar Instagramvolgers mijn raadsel nog niet hebben kunnen oplossen. Ze heeft er nochtans de leeftijd voor dus naar mij moet je niet kijken.
Dus vrijdag stond ze op de stoep. Voor het eerst op mijn eigen stoep, voor mijn eigen huis. Ze zou Sophie en Camiel komen afleveren, omdat ze een weekend naar Breda zou gaan, maar in plaats van de jongens af te leveren, terwijl ze zelf in de auto blijft zitten, stond ze voor de deur. Met een zure bek, nog zuurder dan normaal, klonk een mompelig ‘Gefeliciteerd’.
‘Waarmee?’ vroeg ik, ‘Jarig ben ik voorlopig niet.’ Zonder me aan te kijken, klonk het tweede deel van de zin. ‘Met je boek.’ Heel kort ging door me heen: ‘Hoe weet zij dat…?’ Maar natuurlijk was ze erachter gekomen. Ik ben er namelijk nog steeds van overtuigd dat zij twee privédetectives heeft die me vanachter de lantaarn in de straat en vanuit een container fotograferen, filmen en afluisteren. ‘Ik zag het op je website,’ antwoordde ex toch wel enigszins ongevraagd.
‘Waar zijn Sophie en Camiel?’ vroeg ik haar. Ze knikte haar hoofd richting de auto. Terwijl haar gezicht roder werd en ze alsmaar zenuwachtiger begon te wiebelen – ze keek me nog altijd niet aan – verzamelde ze moed. Ik stond het even vermakelijk te bekijken. Ik vond het altijd heerlijk als ze strubbelde en trilde van onzekerheid. Terwijl ik haar liet ploeteren, keek ik langs haar heen naar de auto waar de kinderen mij glimlachend zaten aan te kijken. Ik moest haar verlossen. Redden uit het moeras waarin ze dreigde te verdrinken. Voor hen. ‘Ik neem ze mee vanmiddag naar het centrum om wat kleding voor ze te kopen.’
Even bewoog haar hoofd van 45 naar 90 graden. Ze keek me recht in mijn ogen aan. Ik raakte er zelfs een beetje door van slag. Ze toonde mij een blik die ik nog nooit in haar ogen had gezien. Met een sprankelende fonkeling erin, een twinkeling zelfs. Wow! Had de ogenboer soms uitverkoop gehouden en haar van nieuwe ogen voorzien? ‘Dat vind ik echt tof van je,’ zei ex met een stem waaruit dankbaarheid spreekt. Daarna draaide ze zich om en krijste naar de kinderen: ‘Kom maar, jongens. Jullie vader heeft een verrassing voor jullie.’